สาระเรื่องธนู
5 เทคนิค การยิงธนูประเภทโค้งกลับ ที่คุณควรศึกษาไว้
เรียบเรียงจากบทความของ Chris Wells | World Archery
เทคนิค…สไตล์การยิง…จังหวะ
ไม่ว่าคุณจะเรียกมันอย่างไร กับวิธีที่นักธนูประเภทโค้งกลับปล่อยสายยิงลูกธนูออกไป ที่เราเห็นกันบ่อยๆนั้น ดูเหมือนแฟนๆนักธนูจะให้ความสำคัญกว่าตำแหน่งที่ที่ลูกยิงเข้าด้วยซ้ำ นั่นคือการแสวงหาความสมบูรณ์แบบ ไม่ใช่แค่ในสกอร์ แต่เป็นสิ่งที่อยู่ภายในตัวเราด้วย เป็นจุดมุ่งหมายที่แทบจะทำไม่ได้ (ทำได้อย่างนี้ไปนานๆ หรือพอได้บ้าง) แต่ก็ไม่ได้หยุดความเพียรพยายามของเรา
อันที่จริงแล้ว ก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมถึงเสพติดการยิงธนูมาก
และนั่นเป็นเหตุผลหนึ่ง ที่นักธนูชอบที่จะมองดูเทคนิคที่ยอดเยี่ยม หรือแม้แต่เทคนิคที่น่าสนใจ ความแตกต่างอาจมีเพียงเล็กน้อย แต่การใส่ใจ ศึกษาสิ่งเหล่านี้ เป็นเรื่องน่ารู้และอาจสามารถนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้เป็นอย่างมากในสนามยิงธนู
ด้วยคลิปวิดีโอที่มีมากมายและให้ดูได้ฟรีบนอินเทอร์เน็ต เราไม่เคยมีช่วงเวลาไหนที่ดีไปกว่านี้แล้วในการรับชมและเรียนรู้จากบุคคลที่มีฝีมือที่ดีที่สุดในวงการกีฬา โดยพยายามคัดเอารายละเอียดเฉพาะส่วนที่มีผลงานดีที่สุด ในแต่ละการแข่งขัน ในขณะพวกเราที่เหลือ ก็ยังคงต้องค่อยๆ ฝึกฝน และพยายามปรับปรุงความสามารถของเรา ทำให้ดีพอที่วันหนึ่งจะมีฝีมือเข้าร่วมประชันกับพวกเขาได้
แน่นอนว่ามันเป็นความคิดเห็นเฉพาะบุคคลโดยแท้ ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละท่านว่าจะพิจารณาเทคนิคที่เราว่า “ยอดเยี่ยม” หรือ “น่าสนใจ” เป็นอย่างไร
เช่นนั้นแล้ว นี่คือนักธนูประเภทโค้งกลับ ห้าคนในยุคโอลิมปิกสมัยใหม่ที่ผมคิดว่ามีสไตล์การยิงที่คู่ควรแก่การวิเคราะห์ และด้วยเหตุผลว่ามันเป็นทำไมถึงให้ผลอย่างนั้น
1. PARK SUNG-HYUN
นักกีฬายิงธนูหญิงคนแรกที่ทำลายสถิติ 1,400 คะแนนในรอบคะแนนเต็ม 1440 คะแนน เทคนิคของ Park Sung-Hyun นั้นหมดจดมาก สมบูรณ์แบบตามทฤษฎีจนเกือบจะท้าทายความเชื่อ เธอยกคันธนู ตั้งไหล่ด้านหน้า ดึงหลังตรงๆ แล้วปล่อยอย่างหมดจด รวดเร็ว และทันเวลาอย่างสม่ำเสมอ
โค้ชบางคนเสนอให้เป็นทฤษฎีเส้นตรง โดยพื้นฐานแล้วจะสรุปว่าลูกธนูควรชี้ตรงไปยังเป้าหมายตลอดเวลา และเมื่อน้าวดึงสาย การทำเช่นนี้จะไม่ง่ายนักหากไม่มีการเกร็งรับแรงที่ข้อมือ (ไม่ใช่สิ่งที่ดีเสมอไป) แนวคิดก็คือพลังงานทั้งหมดอยู่ในแนวเดียวกันเสมออย่างสมบูรณ์แบบ Park Sung-Hyun ใช้แนวทางนี้นำไปสู่ความเป็นเลิศ
ในรูปแบบหนึ่ง การดำเนินการยิงธนูของเธอเริ่มต้นตั้งแต่วินาทีที่เธอเริ่มน้าวสายคันธนู การหยุดเมื่อน้าวสายจนสุดมือที่ตำแหน่งใต้คาง เป็นเพียงการตรวจสอบอย่างคร่าวๆ ของวิธีการปล่อย ไม่ได้เป็นตำแหน่งพักเพื่อต้องการเล็ง
หากมีเทคนิค Recurve เพียงเทคนิคเดียวที่คุณใช้เวลาในการดูและศึกษา ก็ควรเป็นวิธีในแบบของเธอ
2. BRADY ELLISON
นักยิงธนูผู้ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์อีกคน Ellison รั้งอันดับสองในรายการนี้ เพราะแนวทางแบบการยิงของเขาขัดแย้งกับแนวของ Park โดยตรง เขาน้าวสายดึงไปด้านข้าง บิดตัว และใช้กล้ามเนื้อด้านหลังเพื่อจัดตำแหน่งการดึงที่สมบูรณ์ทางสรีรวิทยา จากจุดนั้น ในขณะที่เขาอธิบายใน #ShootLikeMe ตอนของเขา เขากลั้นหายใจจนกว่าการยิงของเขาจะเสร็จสมบูรณ์
มันก็อาจจะดูแปลกไปหน่อย – และมันอาจจะเป็นการยิงแบบสั่งของจิตใต้สำนึก มากกว่าแรงกลั้นลมหายใจในปอดของเขาที่เร่งระยะน้าวมิลลิเมตรสุดท้าย เพื่อน้าวลูกผ่านคลิกเกอร์
แต่มันเน้นว่า ช่วงเวลาของการดำเนินการยิงมีความสำคัญเพียงใด ทุกสิ่งทุกอย่างที่นำไปสู่จุดนั้นเป็นเพียงพื้นฐาน เพื่อให้นิ้วมือปล่อยสายออกไป ซึ่งเป็นฟอร์มเพื่อยิงให้ลูกพุ่งออกไปด้วยความแม่นยำสูง
3. KI BO BAE
นักกีฬาแชมป์โอลิมปิก ลอนดอน 2012 ผู้มีเทคนิคที่น่าสนใจ ก็เพราะมันสุดโต่ง นักธนูที่เก่งที่สุดในโลกส่วนใหญ่สร้างสมดุลระหว่างการดึงด้วยมือที่น้าวสาย และดันด้วยมือที่กำคันธนูเพื่อยิง – แต่ถึงแม้จะมองด้วยกล้องความเร็วสูง ก็มองได้ยาก Ki Bo Bae ทำได้ด้วยการดัน
(นั่นเป็นสาเหตุที่คันธนูของเธอแกว่งอย่างมากหลังจากลูกพุ่งออกไป – เพราะเธอมีแขนที่งอเล็กน้อยและเธอก็ออกแรงไปข้างหน้าอย่างมาก)
แนวคิดในการผลักเพื่อให้ยิงออกไปนั้นเป็นสิ่งสำคัญ การดึงมือน้าว เป็นการย้ายจุดสำคัญของการเล็ง อาจเป็นไปทางซ้ายและขวา (หรือขึ้นและลง) และอาจย้ายจุดกระทบของลูกธนูในเป้าหมาย การผลักคันธนูเป็นทิศทางเดียวที่ปลอดภัย – ไปยังเป้าหมาย… และจุดเล็ง จุดเดียวที่คุณมีอยู่แล้ว
4. MICHELE FRANGILLI – THUMBERS
ความคิดแบบเก่า แนวยุโรปตะวันออก / รัสเซีย เห็นนักธนูเอานิ้วโป้งไปด้านหลังคอ เมื่อน้าวสาวเต็มระยะน้าว นักกีฬาสองคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุค 2000 ที่ใช้เทคนิคนี้คือ Michele Frangilli แชมป์โลกปี 2003 และแชมป์โอลิมปิก ปี 2008 Viktor Ruban แม้ว่าสองคนนี้และอาจมีคนอื่นๆ จะประสบความสำเร็จอย่างมากกับแนวการยิงนี้ แต่ก็ถือเป็นเรื่องไม่ธรรมดาในแนวการยิงธนูเลย
แล้วทำไมพวกเขาถึงอย่างนั้น? เพื่อใช้จุดอ้างอิงเพิ่ม แน่นอนว่าการทำอย่างนั้นกับมือที่น้าวสาย ทำให้การเล็งทำได้นิ่งขึ้น ที่ส่วนท้ายของลูกธนู และอาจเป็นวิธีล็อคการดึงหลัง (Back Tension) ของพวกเขาด้วย (การยิงธนู ต้องใช้กล้ามเนื้อหลังดึง)
แล้วทำไมมันถึงน่าสนใจ? ก็เพราะเป็นการตอกย้ำอีกครั้งว่า ช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดคือเสี้ยววินาทีลั่นไก เช่นเดียวกับ Brady อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นก่อนการน้าวสายเต็มระยะน้าว นั้นเป็นเพียงการ set-up (ดูการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติของ Frangilli) และเช่นเดียวกับ Ki Bo Bae การผลักอย่างแรงไปยังเป้าหมายในขณะที่ปล่อยสาย จะมีประโยชน์มากสำหรับความแม่นยำ
และด้วยนิ้วโป้งที่ล็อกไว้ด้านหลังคอ เป็นการยากอย่างมากที่จะทำให้การดึงหลังหย่อนแรงลง ซึ่งทำให้ลูกธนูอ่อนแรง
5. METE GAZOZ
ด้วยเทคนิคที่ไม่ดี คุณจะไม่มีทางชนะการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก
รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็น Mete Gazoz ยิง ตั้งแต่เขาก้าวเข้าสู่สนามแข่งระดับนานาชาติ รูปร่างหน้าตาของเขาเปลี่ยนไป เขาสูงขึ้น – แต่สไตล์การยิงของเขายังคงแนวระเบิดแบบเดิม แต่มีความสมดุลตลอด
ด้วยแขนที่ยาวซึ่งถือเป็นอาวุธสำหรับนักธนู ลูกธนูที่ยาวขึ้น หมายถึงลูกที่ต้องมีความหนาขึ้น ซึ่งหมายถึงการต้านกระแสลมในอากาศที่น้อยลง นั่นเป็นทฤษฎีหนึ่ง
แต่เขาต้องควบคุมแขนที่ยาวนี้ให้ดีด้วย อย่างไรก็ตามด้วยโครงสร้างร่างกายที่ผอมบางของ Mete คุณจะเห็นการเคลื่อนไหวอย่างมากจากปลาย Limb บนของเขาเมื่อปล่อยสาย ซึ่งตรงกันข้ามกับรูปแบบการเคลื่อนไหวขณะยิงตามแบบนิยมอย่างคนอื่นทั่วไป ระดับแชมป์โลกกีฬายิงธนู 3 สมัยในแบบที่เขายิงในวิดีโอด้านบนนี้ ลักษณะที่มือเกือบจะหลุดออกจากแนวเล็งหรือแนวลูกธนู โดยสิ้นเชิง
เขาสามารถทำคะแนนได้ดีมากด้วยอิสระในการเคลื่อนไหว เฉพาะตัว – เพราะเขามีการยืนที่ยอดเยี่ยม ตัวเขาตั้งตรงอย่างสมบูรณ์ ไหล่ด้านหน้าตั้งได้ดี แนวศรีษะตั้งสูงและนิ่งอยู่ตรงกึ่งกลาง